Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Στο γυμναστήριο ή στο ύπαιθρο;

Γιατί η άσκηση στους εξωτερικούς χώρους είναι πιο ωφέλιμη απο εκείνη στον διάδρομο ή στο στατικό ποδήλατο


Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα
Αν και οι χάρες του γυμναστηρίου – χώρος με ελεγχόμενες καιρικές συνθήκες, άνετος και δίχως απρόοπτα – είναι προφανείς, ολοένα περισσότερα επιστημονικά στοιχεία υποδηλώνουν ότι η γυμναστική σε υπαίθριους χώρους δεν μπορεί να υποκατασταθεί από εκείνη σε έναν κυλιόμενο διάδρομο ή στατικό ποδήλατο.



Κατ’ αρχάς, ο διασκελισμός είναι διαφορετικός όταν κάποιος κάνει τζόγκινγκ στον δρόμο. Οι υπάρχουσες μελέτες δείχνουν ότι οι δρομείς κάμπτουν περισσότερο τους αστραγάλους τους όταν τρέχουν σε ανώμαλο δρόμο.

Επιπλέον έχουν περισσότερες ευκαιρίες για να τρέξουν σε κατηφόρες, γυμνάζοντας διαφορετικούς μυς απ’ ό,τι όταν τρέχουν σε επίπεδο έδαφος ή στην ανηφόρα όπως συνήθως είναι οι δυνατότητες που έχουν στους κυλιόμενους διαδρόμους.
Η άσκηση σε υπαίθριους χώρους είναι επίσης πιο έντονη απ’ ό,τι η ανάλογη σε κλειστούς. Σε μελέτες στις οποίες συγκρίθηκε η σωματική καταπόνηση κατά το τρέξιμο σε κυλιόμενο διάδρομο και στον δρόμο, διαπιστώθηκε ότι οι δρομείς έκαιγαν λιγότερες θερμίδες στον διάδρομο για να καλύψουν την ίδια απόσταση.

Το εύρημα αποδόθηκε στο ότι οι δρομείς του γυμναστηρίου δεν έβρισκαν αντίσταση από τον αέρα ούτε βίωναν αλλαγές στο έδαφος, όπως συμβαίνει όταν τρέχει κάποιος στον δρόμο.
Τα ίδια έχουν βρεθεί και για την ποδηλασία, στην οποία η αντίσταση του αέρα από μόνη της διαπιστώθηκε ότι αυξάνει σημαντικά τις ενεργειακές απαιτήσεις των ποδηλατών εκτός γυμναστηρίου.

Απόλαυση
Ως φαίνεται, όμως, η γυμναστική σε υπαίθριους χώρους έχει και άλλα, άγνωστα έως πρότινος, πλεονεκτήματα. Σε αρκετές πρόσφατες μελέτες, ζητήθηκε από εθελοντές να κάνουν την ίδια ακριβώς προπόνηση μία φορά εντός γυμναστηρίου και μία σε υπαίθριο χώρο.
Σε όλες τις μελέτες, οι εθελοντές ανέφεραν ότι απόλαυσαν περισσότερο την υπαίθρια γυμναστική και, κατ’ επέκταση, πέτυχαν υψηλότερη βαθμολογία σε ψυχολογικά τεστ που αξιολόγησαν τη ζωντάνια που ένιωθαν, τον ενθουσιασμό, την απόλαυση και την αυτοεκτίμησή τους.
Αντιθέτως, πέτυχαν χαμηλότερη βαθμολογία σε τεστ που αξιολόγησαν το άγχος, την κατάθλιψη και την κόπωσή τους.
Οι μελέτες αυτές ήταν μικρές και σύντομες, αφού αξιολόγησαν μόνο δύο προπονήσεις, ενώ δεν θεωρούνται και πολύ αξιόπιστες, αφού βασίσθηκαν στις προσωπικές εκτιμήσεις κάθε εθελοντή.

Εντούτοις, μια μεγάλη μελέτη που δημοσιεύθηκε πέρυσι και διεξήχθη σε εθελοντές ηλικίας άνω των 65 ετών έδειξε πως όσοι γυμνάζονταν εκτός γυμναστηρίων κατά κανόνα προπονούνταν περισσότερο και πιο συχνά, απ’ ό,τι όσοι πήγαιναν μόνο στο γυμναστήριο.
Αυτό τεκμηριώθηκε με τη χρήση ηλεκτρονικών συσκευών οι οποίες επί μία εβδομάδα κατέγραφαν το επίπεδο της φυσικής δραστηριότητας κάθε εθελοντή ξεχωριστά. Οπως έδειξαν τα στοιχεία στις συσκευές, οι εθελοντές που γυμνάζονταν σε υπαίθριους χώρους αφιέρωναν κατά μέσο όρο στην προπόνησή τους 30 λεπτά περισσότερα την εβδομάδα απ’ ό,τι όσοι γυμνάζονταν στο γυμναστήριο.

Η διάθεση

Οι έως τώρα μελέτες δεν έχουν ακόμα εντοπίσει με βεβαιότητα γιατί η άσκηση σε υπαίθριους χώρους μάς «εμπνέει», ώστε να της αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο. Κάποιες έχουν δείξει ότι οι ασκούμενοι σε ανοιχτούς χώρους έχουν χαμηλότερα επίπεδα κορτιζόλης (η ορμόνη του στρες) όταν ολοκληρώνουν την προπόνησή τους απ’ ό,τι όταν γυμνάζονται σε κλειστούς χώρους. Υπάρχουν επίσης υπόνοιες ότι παίζει ρόλο και η έκθεση στον ήλιο, που είναι γνωστό ότι βελτιώνει την ψυχική διάθεση.
Η ουσία της υποθέσεως είναι ότι η γυμναστική σε υπαίθριους χώρους μπορεί να είναι ό,τι χρειάζονται οι διστακτικοί ή ασυνεπείς ασκούμενοι. «Εάν η υπαίθρια προπόνηση ενθαρρύνει την άσκηση, τότε κάνει καλό», λέει η δρ Ζακλίν Κερ, επίκουρη καθηγήτρια Οικογενειακής και Προληπτικής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Σαν Ντιέγκο, η οποία ηγήθηκε της μελέτης με την ηλεκτρονική καταγραφή της άθλησης των ηλικιωμένων.


Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πείτε μας τη γνώμη σας για το άρθρο...